تولیدات انبوه محتوا از جنس های مختلف متن، صوت، فیلم و ... که بسیار فراتر از ظرفیت مصرف کننده ها یعنی انسان است، دو مسئله را ایجاد می کند. یکی برای تولید کننده ها و یکی برای مصرف کننده ها.

تولید کننده های محتوا باید به این مسئله بپردازند که محتواهای تولیدی آن ها چگونه باشد تا به مصرف برسد؟ و مصرف کننده ها باید برای خود ملاک و شاخص تعیین کنند تا بتوانند، از میان انبوه حجیم محتوا، نیاز خود را بر طرف کنند.

من و محتوای تولیدی ام، مخاطب و محتوای مورد نیاز و مورد علاقه اش، تکثر بنگاه های تولیدی، محتواهای تکراری و ناکارآمد، ... برآیند این ها راهبرد ما را شکل خواهد داد.

زمانی تولید چه از نوع فیزیکی، چه محتوایی آن کافی بود و پیچیدگی ای در توزیع آن نداشتیم، امروز هم در تولید پیچیدگی داریم و مهم تر از آن در توزیع.
مهم نیست چقدر محتوا با کیفیت باشد، هر چند هست! ولی مهم تر، رساندن آن به دست مخاطب و پذیرش آن توسط مخاطب و اعتماد به آن و مصرف آن است...