بهترین سرگرمی که بیشتر از همه چیز حال آدمو خوب می کنه کار هست. البته شاید برای من این جوریه.
ولی در کل کسایی که کار می کنن (هر کاری) شاد تر از بیکار ها هستند.
منظور از کار حتما شغل با درآمد نیست حتی شامل کار کردن رایگان هم میشه که به نوعی کارآموزی هست که خودش به کار در آینده نزدیک منتهی میشه. (اول کارآموزی بعد کار)
جالبه این که آدمی تا منفعتی در کار نباشه حاضر به انجام کاری نیست
حالا وقتی این منافع دو طرفه بشه یعنی دو طرف از یک مسئله منتفع بشن یک کسب و کار شکل می گیره
به عادت جزء نگری و کلان نگری دوست دارم تعمیمش بدم به سایر موارد اما از اون جا که عادت بدیه ترجیح میدم این کارو نکنم، آخه همه چیز که یک قانون کلان بر اون حاکم نیست.
این تجربه بهم میگه اگه می خوای کاری رو با جون و دل انجام بدی و به زور اونو انجام ندی منافعی برای خودت تعریف کن. این باعث میشه دل به کار بدی.
حالا اگر میخوای مخاطبی هم داشته باشی و کسب و کار بشه واسه اونم منافعی تعریف کن. این جوری هم تو دل به کار میدی هم مخاطب حاضره با تو همراه بشه.
کافیه هر هدفی داری فقط به اون هدف فکر نکنی و توجه نکنی و توجهت رو به هر چیزی غیر از اون معطوف کنی.
روش موفقیت برای کامل گراها (Perfectionists) کاملا با بقیه فرق می کنه. نمونش همین که گفتم. عموم باید روی یک کار تمرکز کنن تا بتونن نتیجه بگیرن اما کمال گرا ها اگر این کارو کنن یک شبکه تار عنکبوتی درست می کنن که فقط خودشون رو تو اون تار گیر میندازن و نتیجه معکوس میده.
