ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند
تا تو نانی به کف آریّ و به غفلت نخوری
خودت را وقف هر چه کنی، باخته ای چه بسا بعد یک عمر دویدن و بدو بدو وقتی تازه میخوای به اون خواسته ها برسی، وقت کوچ هم برسه و سهمت از این دنیا هیچ باشه. دنیا در هر صورت رنج داره و سختی و هیچ ثباتی هم تو کارش نیست و ما هم از ایستادن در مقابلش عاجز.
بارها و بارها و بارها به این مسئله فکر کردم که برای چی و کی باید این همه زحمت رو به دوش کشید؟ خیلی وقته به این جواب رسیدم که، اونی که طبق نظر خدا عمل میکنه سود میکنه چون همه، چه اونی که برای خودش میزنه و چه اونی که برای امر خدا میزنه هر دو باید زحمت بکشن و بدست آؤردن دنیا هم زحمت و هزینه داره، هر دو هم به ززودی از این جا مهاجرت می کنن، مهاجرت دائم. کی سود کرد از این ماجرا، از آشفتگی دنیا کی سود کرد؟ اونی که مطابق نظر خدا این چند روز رو سپری کرد.
بله، دنیا ارزش این زحمت و سختی رو نداره. اما آخرت داره. ما که ناچاریم چه دین دار باشیم چه غیر دین دار، درد ها و دردسر های این دنیا رو تحمل کنیم و هیچ فرقی در این مورد نداریم. اما اونی سود میکنه که این لحظاتی رو که مثل برق و باد میگذره رو طبق حدود الهی و چه بهتر که برای خدا بگذرونه.
دنیا و فراز و نشیب های دنیا هیچ سودی نداره، چون هیچ ثباتی نداره. درست مثل سهامی که بالا و پایین میره و سهامدارای شرکت از این بی ثباتی هیچ سودی نصیبشون نمیشه. اما این مومنه که از هیچ هم سود میکنه.
خدایا ما رو از مومنان و سود کنندگان سفر دنیا قرار بده و عاقبتمون رو ختم به خیر و رضایت خودت بفرما.
