رنج و راحتی همیشه با هم هستند و هیچ وقت از هم جدا نمی شوند فقط ترتیب حضورشان و تقدم و تاخرشان در موارد مختلف فرق دارد.
اگر اول رنج را انتخاب کنی بعد از آن راحتی را خواهی چشید اگر اول راحتی را انتخاب کردی بعدش نوبت رنج خواهد بود.
در هر موردی این موضوع صادق هست، مثلا درس خوندن. کسی که درسا رو تا شب امتحان نمیخونه یعنی اول راحتی رو انتخاب کرده باید رنجش رو شب امتحان و حتی تبعات بعد از شب امتحان که شامل نمره نامطلوب و ضربه به معدل و... هست رو بچشه و برعکس کسی که اول رنج رو انتخاب میکنه، شب امتحان و روز امتحان و بعد از امتحان در نمرات و معدل و.. به مکمل رنجی که کشیده یعنی راحتی میرسه و طعم راحتی رو میچشه.
مولا علی علیه‌السلام می فرماید کسی که بر رنج کسب و کار صبر نکند باید رنج فقر و نداری رو تحمل کنه. به وضوح مشخه که در پس هر رنجی یک راحتی و در پس هر راحتی یک رنج در کمین است.
انتخاب ما این جاست که اول رنج یا اول راحتی؟
« ان مع العسر یسرا » این قانون دنیاست. اول رنج بعد راحتی. قانون روسفید شدن در دنیا.
