فضای منطق و عقل، فضای صفر و یکی است، خشک، سرد و بی روح.
تنفس در فضای عقل به مدت طولانی، احتمالا منجر به خفگی و تنگی نفس قلب خواهد شد.

زیستن در فضای عقل، زندگی مکانیکی و بی روحی خلق خواهد کرد، بدون نشاط و بدون شور و حرارت و هیجان.
هر چند نتایج و یافته های عقلی، خود شور آفرینند، اما کافی نیستند و خیلی زود مجدد خلا شور و هیجان و حرارت قلبی را احساس خواهی کرد.

تعادل، کلید قفل گشاست...