بی تفاوتی همه نسبت به مشکلات خودشان که قبلا متعجبم می کرد، کم کم عادی شد و بر عکس، برای من روز یه روز، پر رنگ تر شد چون حداقل مشکلات و مسائل جامعه، مشکلات و مسائل من هستند و فردا روزی، من و خانواده ام، با این چالش ها مواجه هستیم و هیچ آدم فضایی هم نخواهد بود که مسئله ی ما را حل کند.

پس حداقل به مسائل و معضلات جامعه به عنوان مسائل و مشکلاتی که با آن مواجه هستیم و خواهیم بود، نگاه کنیم و برای حل آن ها به فکر راه کار و راه حل باشیم...

هر از گاهی، بار فکری مسائل کمرم را خم می کند و آن وقت است که دوست دارم یار و یاور و هم دردی در کنارم می بود که او هم این درد ها را حس می کرد و برای این درد ها، فکر می کرد و در کنار یکدیگر، پیش روی بیش تری داشتیم...