برای آنچه مطلوب می پندارم و تصور می کنم که باید چنین باشد، هر کاری از دستم بر می آید انجام می دهم.
درسته که پول ندارم که هزینه کنم ولی زبون دارم و می تونم حرف بزنم، قلم دارم و می تونم بنویسم و خیلی کارای بیشمار دیگه که می تونم انجام بدم. به نظرم هر وقت کارایی که می تونم تموم شد، می تونم برم سراغ کارهایی که نمی تونم.

اسم این اصل رو استفاده از تمام ظرفیت دارایی گذاشتم، یعنی هر چه داریم از تمام ظرفیت و پتانسیلش استفاده کنیم. از لحاظ دینی و شرعی هم « لا یکلف الله نفسا الا وسعها» مؤید این موضوع هست. یعنی اگر پول و مال نداریم از حق حمایت کنیم، زبون که داریم که از حق حمایت کنیم، لپ تاپ و کامپیوتر و گوشی که داریم که از ظرفیت ها و پتانسیل اونا استفاده کنیم.
هر چند تاثیرگذاری هر ابزاری و هر کاری، متفاوت است اما بالاخره استفاده از آنچه داریم، بهتر از دست روی دست گذاشتن است.