سلام دوستان
به بهانه‌ی 9 دی می نویسم. حال و حوصله ی غر زدن و نق زدن نسبت به شرایط موجود رو ندارم و قصد دفاع از ناکارآمدی و شعار های تو خالی رو هم ندارم، حال و حوصله ی تفسیر و تاویل هم ندارم فقط در یک جمله می خوام بگم ما در یک مسیر یک طرفه قرار داریم فقط می تونیم جلو بریم.
نه غربی هستیم، نه اسلامی، معلوم نیست پا در هوا و معلق، تکلیف خودمون با خودمون مشخص نیست. برگشت ما یعنی مثل سوریه، عراق، افغانستان یا ... شدن و یا اوکراین و امثالهم یعنی یه بار دیگه طعم استعمار فرا داخلی (خارج از کشور و بیگانه ای) رو بچشیم.
احتمالا به ۴ یا ۵ کشور تقسیم خواهیم شد که نقشه اش رو شما با توجه به توزیع قومیتی بهتر می دونید و قص علی هذا.
من راهی جز حرکت به جلو و اصلاح نمی بینم (نه به معنای اصلاح طلبی سیاسی). نمی گم باید تحمل کنیم بلکه میگم باید تغییر بدیم و من به شخصه با تجربیاتی که دارم خودم رو آماده کردم برای هزینه دادادن، چون بالاخره تغییر هزینه داره و افراد بهره مند با تمام قدرت مانع خواهند شد ولی راهی جز این نمی بینم.
شما اگر راهی سراغ دارید پیشنهاد بدید به خصوص شمایی که اهل فکر و مطالعه علوم انسانی هستی...
پ.ن : در ضمن بدانید و آگاه باشید با مشی «سرت تو کار خودت باشه» و بی تفاوتی هیچ تغییری رخ نمیده پس اگر حقیقتا تغییر می خواهیم باید آستین بالا بزنیم و کنش گر باشیم.
والسلام
۸ دی ۹۷
حسانه ..
