کافیه هر هدفی داری فقط به اون هدف فکر نکنی و توجه نکنی و توجهت رو به هر چیزی غیر از اون معطوف کنی.
روش موفقیت برای کامل گراها (Perfectionists) کاملا با بقیه فرق می کنه. نمونش همین که گفتم. عموم باید روی یک کار تمرکز کنن تا بتونن نتیجه بگیرن اما کمال گرا ها اگر این کارو کنن یک شبکه تار عنکبوتی درست می کنن که فقط خودشون رو تو اون تار گیر میندازن و نتیجه معکوس میده.
فضای مجازی در یک کلام آشغالدونی ای بیش نیست گرچه در این زباله دونی بی کران محتوای مفید هم گیر میاد اما مثل سوزن تو انبار کاه.
فضای وب فارسی زبون که زباله دونی محض هست چون همش ترجمه های نصفه نیمه و تحریف شده انگلیسی هست و من مستقیما به محتوای انگلیسی مراجعه میکنم در هر موضوعی که جست و جو میکنم.
وقتی همه بتونن تولید کنده محتوا (بخوانید آشغال) شوند از جمله خود من :) بهتر از این هم انتظار نیست.
عصر تولید زباله و عصر سرگرمی در میان زباله ها.
از جمله زباله دونی های پر رونق هم که کاملا روشنه که اینستاگرام هست.
متاسفانه دنیای کتاب هم درگیر همین تولید کننده های زباله شده اما شدت کمتری داره ولی خب هنوز هم میشه مرجع رو کتاب ها گذاشت. البته در دنیای انگلیسی زبان ها سرایت تولید زباله به کتاب ها بیشتر سرایت کرده و در زبان فارسی کمتر چون مخاطب بسیار کمتر داره در زبان فارسی.
Speak with your actions
معتقدم حرف زدن زبونی هیچ ارزشی نداره و در مقابل هیاهو و هیمنه ی عمل جز خاشاکی نیست
حرفاتو با اعمالت بزن نه با زبونت
اعمال تو که در سابقه و گذشتت لحاظ میشن یک سخنران کامل هست که تمام نظرات شما رو با صدای بلند و رسا فریاد میزنه بدون نیاز به هیچ گونه رسانه و بلندگو و امثالهم.
Speak with your actions
ایده کوچینگ (Coach) یا منتور (Mentor) را متعدد دیده ام. مثالش رو هم در قهرمان المپیک مطرح می شود که قهرمان المپیک هم با وجود قهرمان المپیک بودن باز هم مربی دارد.
البته الان یادم آمد دوستان معنوی و معنوی گرا زودتر از سایرین در این وادی بوده اند و بر آن تاکید داشته اند و حافظ در این باب می گوید:
قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی
اصل ایده خدشه ناپذیر است و نقش «مشورت» با یک «استاد» که «طی طریق کرده» لازم و ضروری است.
منتها کدام استاد؟ آن استادی و آن مربی که بین خودش و شما فرقی و فاصله ای نبیند و آن چه برای خودش می پسنده برای شما هم بپسنده.
زندگی ما بازی هست و برای بازی باید استراتژی داشته باشیم و مهم هم اینه که روند زندگی مون تو این بازی صعودی باشه یعنی نگاهمون به برآیند باشه نه به تک به تک اتفاقات.
هیچ وقت تک به تک اتفاقات و حوادث ما مطلوب و درخشان نیستند و عقب گرد هم بخشی از زندگی ما هست. نگاه ما باید به مجموع و برآیند و روند زندگی باشه، نه به تک موضوعات و مسئله ها. شاید برهه ای از زندگی عملکرد درخشانی داشته ایم و برهه ای دیگر عملکرد ضعیف و نامطلوب به هر دلیل.
اگر اهل بورس و بازارهای مالی باشید یا به گوشتان خورده باشید در بازارها روند مهم هست نه نوسانات. زندگی و دنیا هم دقیقا همین وضعیت رو داره یعنی روند مهم هست. روند زندگیتون صعودی باشه، این مهمه.
هر جا و در هر حوزه ای نگاه میکنم این اصل روندی رو می بینم. سیاست، اقتصاد، مسائل امنیتی، زندگی شخصی.
باید بازی کنیم (Game) و بازی هم پیش روی و عقب نشستن داره اما روند بازی مهمه (Game Trend).
یه چیزایی فقط تو کتاب ها و افکار و اقوال نقل شده و میشه و هیچ وقت رنگ عمل به خودش ندیده
دوز آرمان گرایی و واقع گرایی رو اگه به هم نزدیک کنیم اون وقت دیگرانی در قدم بعد میتونن با یک هدف گذاری جدید که باز نسبت آرمان گرایی به واقع گرایی در اون رعایت شده جامعه بشری رو یک گام دیگه به جلو ببرن
به معجزه زمان های کوتاه ایمان داشته باش.
هیچ وقت اون فرصت کامل و جامعی که بدون هیچ دغدغه و مشکلی به کار و هدفی بپردازی پیدا نخواهد شد. از همین زمان های کوتاه که تصور می کنی کم هست و غیرقابل استفاده، استفاده کن. بعد از مدتی تفاوت را احساس خواهی کرد.
زمان های کم معجزه می کنند اگر ما قدر آن ها را بدانیم.
معمولا ما به کارهای بزرگ تمایل داریم اما حوصله اونا رو نداریم و به دنبال کار های زودبازده هستیم که زود نتیجه بگیریم و به مراد دل برسیم.
قدم های کوچیک همون چیزی هست که هم ما رو در کوتاه مدت ارضا می کنه و هم در بلند مدت به آرزوهای بزرگ تر و دور و درازتر می رسونه.
قدم های کوچیک یعنی هدف های کوچیک.
بر خلاف تصور همگانی که کارهای کوچیک رو بی اهمیت و بی اثر تلقی می کنن اما عادت ها و نتایج زندگی ما رو همین کارهای کوچیک به ظاهر بی اهمیت می سازن.
مهم نیست کجایی و در چه وضعیتی قرار داری، تنها چیزی که مهمه « روحیه » هست.
روحیه، تنها دارایی و همه دارایی ما هست.
روحیه عصاره امید، شور، اشتیاق، خوش بینی و خواستن است.
روحیه تعیین کننده بازدهی تلاش و کوشش ماست.
مواظب همه دارایی تون باشید.
هر کسی در نقطه ای از تاریخ با شرایط مخصوص و منحصر به خودش زندگی می کنه
دیگران مهم نیستند چون داستان ما حتی با هم دوره ای هایمان هم زمین تا آسمون تفاوت داره
تمرکزمون روی داستان خودمون باشه.
